Afgelopen zomer genoten mijn dochter en ik van het Olympische vrouwenbasketbal op televisie. Soms kijkt ze ook met haar vader naar de WNBA. Mijn beide dochters houden van het basketbalspelletje. Vorig jaar basketbalden ze allebei. Mijn oudste dochter basketbalt momenteel bij een leuke vereniging in de buurt. Mijn jongste gooide vorig seizoen af en toe een balletje bij de laagdrempelige basketball’scool. Mijn oudste dochter speelt dit jaar voor het eerst in een team met alleen meiden. Maar wat schetst nu mijn verbazing. Als 12-jarige speelt ze nu in een team met meiden tot 16 jaar. Kennelijk zijn er te weinig meisjes die nog willen basketballen waardoor verschillende leeftijdsgroepen worden samengevoegd.
80% van de kinderen sport een of meer keer per maand
In Amsterdam wonen ruim 100.000 kinderen in de leeftijd van 4 tot 18 jaar. Van deze kinderen sport 80 procent een of meer keer per maand, 80000 sportende kinderen dus. Tweeënvijftig procent van deze kinderen doet dat in verenigingsverband. Basketbal is een van de vele sporten die kinderen uit Amsterdam op verschillende plekken kunnen beoefenen. Al op jonge leeftijd kunnen kinderen in Amsterdam op een toegankelijke en speelse manier in aanraking komen met basketbal via de basketball’scool. Een fantastisch concept waar kinderen betaalbaar kunnen kijken of basketbal iets voor hen is. Vervolgens kunnen ze doorstromen naar een basketbalclub als ze wedstrijden willen gaan spelen.
Drie meisjesteams?
Amsterdam telt voor zover ik heb kunnen vinden 15 basketbalverenigingen. Ik heb geen cijfers gevonden die inzicht geven in het aantal leden van deze clubs. Op de website van de Nederlandse Basketbalbond tel ik ca. 3 meisjesteams en 14 jongensteams 8 gemengde jeugdteams. Het lijkt me erg weinig maar op basis van deze gegevens kom ik tot ongeveer 70 tot 80 meisjes die basketballen in verenigingsverband. Dan zijn er nog ca 65 meisjes die wekelijks bij de basketball’scool basketballen. Voor de jongens in een bepaalde leeftijdsklasse is er bij sommige verenigingen een wachtlijst, terwijl men met alle liefde meer meisjes ziet komen.
Tekort aan meisjes in het basketbal.
Dit is een probleem in heel Nederland en niet alleen in Amsterdam. In sommige delen van Nederland moeten meisjes soms ver reizen om te kunnen basketballen.
Basketbalverenigingen organiseren soms speciale meidenactiviteiten en/of speciale campagnes. Ze proberen meer promotie te maken zodat ze meer meisjes aantrekken. Niet onbelangrijk natuurlijk. Wel helpt het dan om te weten waarom meisjes de laatste jaren weg blijven in het basketbal? Of net zo belangrijk waarom de meisjes wegblijven als ze een tijdje hebben gebasketbald?
- Heeft dat met de onzichtbaarheid van de basketbalsport te maken?
- Hebben andere sporten meer aantrekkingskracht?
- Heeft basketbal tegenwoordig een imago dat de meisjes weg houdt?
- Of is de basketbalsport teveel gefocust op jongens en gaat daar de meeste aandacht naar uit?
Vrouwelijke rolmodellen in basketbal
Een mooie ontwikkeling is overigens dat er een nationaal talentenprogramma is voor het Amsterdamse Vrouwenbasketbal dat gevestigd is in Amsterdam. En ook lees ik op de website van de NBB over een historische zilveren medaille die 4 meiden behaalden tijdens het 3×3 Vrouwen U18 tijdens de Jeugd Olympische Spelen in China. Dit zijn de vrouwelijke rolmodellen in Nederland. Hoe mooi zou het niet zijn als meisjes die basketballen in Amsterdam op welk niveau dan ook tijdens kampen en andere basketbalevents en bij voorkeur ook tijdens training ook in aanraking kunnen komen met dit soort vrouwelijke rolmodellen. En ik speel daar graag een rol in als ouder en professional.
In de herfstvakantie week 21 t/m 29 oktober 2017 organiseren we een meiden basketbalkamp in Amsterdam met een afwisselend en aansprekend programma. Het motto van dit kamp luidt: ‘Prestaties bereik je alleen door plezier te hebben in wat je doet’. Meer informatie volgt binnenkort!